పరులకు సేవ చేసినపుడే కదా
నలుగురిలో నానుతాడు
మానవసేవయే మాధవసేవ
పరిమళించే పూబాలలే కదా
రేపటి ఉషోదయ కిరణాలు
బాల్యం అందమైన ఉదయం
అక్షరాలను రాపిడి పడితేనే కానీ
కవిత్వం వజ్రంలా మెరవదు
కవిత్వం వెలిగే వెన్నెల
సాగరమెంతా పొంగిపొరలినా
దాని గమ్యం తీరం వరకే
మనసు అదుపుకో సంకేతం
దురాలోచనలు వీడితేనే కదా
మనసు ప్రశాంతంగా ఉండేది
సదాలోచనే మనిషికి ఆభరణం
✍ *భీంపల్లి శ్రీకాంత్*
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి